پروپوزال بررسي اثر بخشي آموزش مهارتهاي ارتباطي در بهبود روابط بين فردي و تعارضات درون مدرسه اي در دانش آموزان دختر قلدر پايه اول متوسطه شهرتبريز

انسان ذاتاً موجودي اجتماعيست وماهرروزبه گونه هاي مختلف با يكديگردرارتباطيم تاانديشه ها،احساسات وتمايلات خود را به يكديگر منتقل كنيم. ميزان علاقه واحترام خود را نشان دهيم ورنج واندوه،شادماني وخرسندي وشك ودودلي خود را با ديگران درميان بگذاريم.يك ارتباط ساده يايك مجموعه ارتباطات،خواسته يا ناخواسته، ازپيش تعيين شده يااتفاقي، فعال يامنفعل، به هرحال يكي ازابزارهاي كليدي ارضاء نيازها ،كسب نتايج ومتجلي ساختن آرزوهاي ماست. (كول، كريس، 1376)

توانائي برقراري ارتباط خوب به ايجاد روابط بين فردي مثبت و موثر مي انجامد و يكي از اين موارد، توانائي ايجاد روابط دوستانه است كه در سلامت رواني و اجتماعي و روابط گرم به عنوان يك منبع مهم و روابط اجتماعي سالم نقش بسيار مهمي دارد (حاجي آخوندي، زهرا، 1390)

در اين ميان مدرسه به عنوان اصلي ترين نهاد تعامل و ارتباط بعد از خانواده است كه زندگي اجتماعي كودك در آن شكل مي گيرد. ولي متاسفانه مدارس بخشي چنان معمولي از زندگي ما شده اند كه به راحتي نسبت به نقش استثنائي و خارق العاده آن بي توجه هستيم.مدارس اولين و مهمترين مكان يادگيري هستند كه در آنجا لياقت ها و توانايي هابه بار مي نشيند. در عين حال مدارس مكان هاي حفظ ايمني، مراقبت، و ترغيب ايجاد تندرستي و اعتماد به نفس و ايجاد ارتباط سالم است كه لازمه استقلال در بزرگسالي است. و پرورش شخصيت اخلاقي به عنوان هدف غائي در تعليم و تربيت، مطرح است و رسيدن به آن پايه، مستلزم توجه به نيازهاي روان شناختي و اصول بهداشت رواني شاگردان است.(اتكينسون، مري، 1383).