پروپوزال، بررسي جايگاه آموزش محيط زيست در قوانين برنامه اي جمهوري اسلامي ايران

بيان مساله:
امروزه جهان به نحو قابل ملاحظه اي با دو رويكرد مهم برنامه ريزي و آموزش محيط زيست در راستاي تحقق توسعه پايدار روبروست، كه در برآيند حاصل از آنها، شاهد شكل گيري ترمي جديد به نان آموزش محيط زيست هستيم كه، قوانين برنامه اي كشور بخشي از آن استَ.
توسعه كشورها، بر اساس تدوين راهبردها، سيست ها و برنامه هايي( بلند مدت، ميان مدت، كوتاه مدت) صورت ميپذيرد كه با تكيه بر آرمانها، توانايي ها، امكانات و شرايط محيطي حاكم بر كشورها تدوين شده است.
با بررسي قوانين برنامه اي كشور ايران، شامل 6 برنامه قبل از انقلاب اسلامي و برنامه هاي توسعه اي 5 برنامه پس از انقلاب اسلامي، آنچه محرز ميباشد، جايگاه سير صعودي و توسعه حقوق محيط زيست در روند تدوين و تصويب قوانين محيط زيستي در كشور است.تعهد دولتها به محيط زيست، يعني تعهد آنها بر خود داري از آلوده ساختن مناطق واقع خارج از صلاحيت آنهاست.دولتها بايد با دادن اطلاعات و آموزش علمي و همگاني محيط زيست در تمام دوران، و وضع قوانين جاري مملكتي، به يك مواظبت زيست محيطي پايدار اقدام نمايند.( برنامه پنجم توسعه- 1390~1394)
د - اهميت و ضرورت انجام تحقيق (شامل اختلاف نظرها و خلاءهاي تحقيقاتي موجود، ميزان نياز به موضوع، فوايد احتمالي نظري و عملي آن و همچنين مواد، روش و يا فرآيند تحقيقي احتمالاً جديدي كه در اين تحقيق مورد استفاده قرار مي‏گيرد:
در اين تحقيق مهم ترين مسأله عبارت از:
تلاش براي توجيه گنجاندن آموزش محيط زيست در قانون برنامه پنجم توسعه، ميبايست يكي از محورهاي اصلي برنامه به آموزش محيط زيست اختصاص داده شود، به اين معنا كه در تمام مراحل و موادي كه مسير توسعه در برنامه ترسيم ميشود، ملاحظات و اهداف حفاظت و حمايت از محيط زيست نيز به موازات آن تبيين و تعيين گردد.اگر چه محيط زيست داراي قدمتي طولاني است، اما توجه به مفهوم و كاربرد آموزش محيط زيست از منظر علمي و قانوني بسيار مهم و ضروري به نظر ميرسد.